SVN: PLD-doc/book/pl_book__x/pl_x__x.sec
qwiat
qwiat at pld-linux.org
Fri Oct 19 01:38:52 CEST 2007
Author: qwiat
Date: Fri Oct 19 01:38:52 2007
New Revision: 8823
Modified:
PLD-doc/book/pl_book__x/pl_x__x.sec
Log:
- a few small updates and bug fixes
Modified: PLD-doc/book/pl_book__x/pl_x__x.sec
==============================================================================
--- PLD-doc/book/pl_book__x/pl_x__x.sec (original)
+++ PLD-doc/book/pl_book__x/pl_x__x.sec Fri Oct 19 01:38:52 2007
@@ -7,33 +7,36 @@
Na początku, korzystając z programu
<productname>poldek</productname> instalujemy konieczne pakiety.
W przypadku <productname>Ac</productname> będą to:
-<screen>X11 X11-modules X11-fonts-100dpi-ISO8859-2 X11-setup \
+<screen>$ poldek -i X11 X11-modules X11-fonts-100dpi-ISO8859-2 X11-setup \
X11-imake X11-libs X11-Xserver X11-OpenGL-libs X11-fonts \
-X11-xfs X11-common X11-fonts-base X11-xauth X11-fonts \
+X11-common X11-fonts-base X11-xauth X11-fonts \
X11-fonts-75dpi-ISO8859-2 X11-OpenGL-core X11-fonts-100dpi \
-X11-fonts-ISO8859-2 X11-sessreg xinitrc-ng</screen>
+X11-fonts-ISO8859-2 X11-sessreg</screen>
</para>
<para>
W <productname>Th</productname> zmieniły się nazwy pakietów i są o
wiele bardziej rozdrobnione, zaczynamy od instalacji rdzenia
X-Serwera i podstawowych sterowników:
-<screen>xorg-xserver-server
-xorg-driver-input-keyboard
+<screen>$ poldek -i xorg-xserver-server \
+xorg-driver-input-keyboard \
xorg-driver-input-mouse</screen>
-
Teraz powinniśmy zainstalować sterownik karty graficznej, możemy
zainstalować wszystkie dostępne (jeśli nie mamy pewności) lub ten właściwy.
W ustaleniu, który sterownik będzie najbardziej odpowiedni pomoże nam zestawienie
<ulink url="http://xorg.freedesktop.org/wiki/Projects/Drivers?action=show">w dokumentacji X.Org</ulink>.
- W przypadku kart firmy nVidia instalujemy otwarty sterownik:
-<screen>xorg-driver-video-nv</screen>
+ Nazwy pakietów ze sterownikami zaczynają sie od <filename>X11-driver-</filename>
+ (w <productname>Ac</productname>) i od <filename>xorg-driver-video-</filename>
+ (W <productname>Th</productname>). W przypadku kart firmy
+ nVidia instalujemy otwarty sterownik:
+<screen>$ poldek -i xorg-driver-video-nv</screen>
Jeśli mamy kartę ATI to wybieramy pakiet:
-<screen>xorg-driver-video-ati</screen>
+<screen>$ poldek -i xorg-driver-video-ati</screen>
Sterownikami z pełną obsługą 3D będziemy mogli się zająć później.
- Jeśli ciągle nie wiemy jaki wybrać to możemy
+ Jeśli ciągle nie wiemy jaki wybrać, to możemy
zainstalować uniwersalny sterownik dla kart
zgodnych z VESA:
-<screen>xorg-driver-video-vesa</screen>
+<screen>$ poldek -i xorg-driver-video-vesa</screen>
+ W Ac ten sterownik znajduje się w pakiecie <filename>X11-modules</filename>
</para>
</section>
@@ -43,16 +46,40 @@
z dobrodziejstw <productname>udeva</productname> muszą załadować
moduł <literal>psmouse</literal>:</para>
<screen># modprobe psmouse</screen>
- <para>Dodatkowo aby moduł ładował się za każdym razem, gdy
+ <para>Dodatkowo, aby moduł ładował się za każdym razem, gdy
uruchamiamy system, należy dodać jego nazwę do
pliku <filename>/etc/modules</filename>. Więcej o zarządzaniu modułami
w <xref linkend="kernel-urzadzenia_moduly_zarzadzanie" />.
</para>
</section>
+ <section id="x_xserver_konfiguracja_uruchomienie_1">
+ <title>Pierwsze uruchomienie</title>
+ <para>
+ <productname>X.Org</productname> nie wymaga pliku konfiguracji
+ do podstawowego działania, po uruchomieniu automatycznie próbuje wykryć dołączony sprzęt.
+ X-Serwer uruchamiamy następująco:
+ <screen># X</screen>
+ Jeśli naszym oczom ukaże się drobna, szara kratka z
+ kursorem myszy w kształcie krzyżyka (którym możemy poruszać), to
+ oznacza, że aplikacja działa: wykryła sprzęt i załadowała prawidłowe
+ sterowniki. Oznacza to też, że zainstalowaliśmy wszystkie potrzebne
+ komponenty do działania serwera.
+ Aby wyjść z tego dosyć surowego środowiska korzystamy ze skrótu
+ <keycap>Ctrl+Alt+Backspace</keycap>
+ </para>
+ <para>
+ Teraz możemy przejść do konfiguracji X-Servera lub do uruchomienia
+ środowiska graficznego. Warto przeprowadzić
+ przynajmniej podstawową konfigurację, by uzyskać większą ergonomię pracy,
+ ustawić układ klawiatury dla danego języka, czy obsłużyć dodatkowe
+ możliwości sprzętu.
+ </para>
+ </section>
<section id="x_xserver_konfiguracja">
<title>Konfiguracja</title>
<para>
+
Generujemy wstępną konfigurację
serwera X11:
</para>
@@ -72,18 +99,14 @@
<para>
Teraz możemy spróbować, czy serwer nam się uruchamia:
<screen># X</screen>
- Jeżeli ukaże nam się drobna szachownica i będziemy mogli
- ruszać kursorem w kształcie litery "X" to możemy uznać, że
- wszystko jest w porządku. Aby wyjść z tego dosyć surowego
- środowiska korzystamy ze skrótu
- <keycap>Ctrl+Alt+Backspace</keycap>.
+ dokładnie jak to wcześniej opisaliśmy.
</para>
<para>
W ten oto sposób mamy wstępnie skonfigurowany X-Server i możemy
rozpocząć pracę w środowisku graficznym. Wskazówki bardziej
wyrafinowanej konfiguracji odnajdziemy w <xref linkend="x_zaawansowane" />.
Część z nich będziemy mogli dokonać za pomocą poniżej opisanych programów
- (np. <command>xorgconfig</command>),
+ (np. <command>xorgcfg -textmode</command>),
bardziej zaawansowane opcje ustawimy wyłącznie edytując plik
konfiguracji.
</para>
@@ -92,13 +115,16 @@
<section id="x_xserver_konfiguracja_sposoby">
<title>Inne sposoby konfiguracji</title>
<para>
- Z aplikacją dostarczane są dodatkowo dwa programy do konfiguracji
- X.Org:
+ Z aplikacją dostarczane są dodatkowo dwa programy do konfiguracji,
+ obydwie można użyć do generowania pliku konfiguracji zamiast
+ operacji <command>X -configure</command>, pozwalają na precyzyjnie
+ ustawianie parametrów X-Servera <command>X -configure</command>,
+ jednak wymagają też więcej wiedzy i pracy.
</para>
<itemizedlist>
<listitem>
- <para><filename>xorgconfig</filename> -
+ <para><filename>xorgcfg</filename> -
program który może działać w dwóch trybach: graficznym i
tekstowym (z użyciem parametru <option>-textmode</option>). Program
ma tą zaletę, że może modyfikować istniejący plik konfiguracji.
@@ -107,62 +133,47 @@
</para>
</listitem>
<listitem>
- <para><filename>xorgcfg</filename> -
+ <para><filename>xorgconfig</filename> -
jest to konsolowe narzędzie, które prowadzi krok po
kroku przez kolejne etapy konfiguracji. W zasadzie to przydaje się do
- generowania pliku konfiguracji po raz pierwszy, jeśli chce się
+ generowania pliku konfiguracji po raz pierwszy (zamiast
+ <command>X -configure</command>), jeśli chce się
dokonać jakiejkolwiek zmiany trzeba przechodzić przez wszystkie
- kroki na nowo. Program <command>xorgcfg</command> dodatkowo
- dodaje do pliku dużo komentarzy, co nie wszystkim odpowiada.
+ kroki na nowo. Program ten dodatkowo
+ dodaje do pliku liczne komentarze, co nie wszystkim odpowiada.
</para>
</listitem>
</itemizedlist>
- <para>
- Programy te pozwalają na dużo precyzyjniejsze ustawianie parametrów
- X-Servera niż <command>X -configure</command>, jednak wymagają też
- więcej wiedzy i pracy.
- </para>
</section>
+
<section id="x_xserver_problemy">
<title>Rozwiązywanie problemów</title>
<para>
Jeżeli pojawi się jakiś problem musimy przeanalizować
komunikaty wypisywane na ekran i do pliku
<filename>/var/log/Xorg.0.log</filename>.
- Są one oznaczane dwoma literkami <literal>EE</literal> np.:
+ Błędy są oznaczane dwoma literkami <literal>EE</literal> np.:
<screen>(EE) Failed to load module "ati" (module does not exist, 0)</screen>
Powyższy komunikat informuje o brakującym sterowniku do
- karty graficznej, najprawdopodobniej nie jest zainstalowany właściwy pakiet.
+ karty graficznej, najprawdopodobniej nie jest zainstalowany konieczny pakiet.
</para>
</section>
+
<section id="x_xserver_gui">
<title>Środowisko graficzne (GUI)</title>
<para>
- Możemy wybrać jedno z dwóch największych środowisk graficznych:
+ Do wyboru mamy dwa potężne, zintegrowane środowiska:
<productname>KDE</productname>
- lub <productname>Gnome</productname>, nieco
- mniejsze <productname>XFCE4</productname>, czy całkiem prostego zarządce okien np.
- <productname>blackbox</productname> czy <productname>fluxbox</productname>.
- </para>
- <para>
- Mamy dwie zasadnicze metody uruchamiania środowiska, pierwszą jest
- uruchaminie systeum na trzecim poziomie pracy (domyślnym) i logowanie się w
- terminalu tekstowym. Następnie uruchamiamy program <command>startx</command>,
- który czyta plik konfiguracji <filename>.xinitrc</filename> (w katalogu
- użytkownika) i
- uruchamia wskazane tam środowisko.
- Drugą możliwością jest instalacja jednego z demonów:
- <productname>GDM</productname> (dla Gnome)
- lub <productname>KDM</productname> (dla KDE)
- i za ich pośrednictwem możemy dokonywać autoryzację użytkownika w GUI i
- uruchomić sesję. Estetyka i wygoda to nie jedyne zalety demonów, są
- one silnie zintegrowane ze swoim środowiskiem i zapewniają wiele
- innych możliwości. Demony te działają na piątym poziomie pracy.
- </para>
- <para>
- Szczegóły uruchamiania wybranych środowisk opisaliśmy w dalszych rozdziałach.
- Zarządzanie poziomami pracy omówiliśmy szczegółowo w
- <xref linkend="administracja_poziomy_pracy" />.
+ i <productname>Gnome</productname>, nieco
+ mniejsze <productname>XFCE4</productname>, czy całkiem proste np. :
+ <productname>blackbox</productname>, <productname>fluxbox</productname>
+ będące jedynie zarządcami okien i pulpitu. środowiska
+ opisaliśmy w dalszych rozdziałach.
+ Oprócz środowiska musimy wybrać sposób
+ jego uruchamiania. Możemy uruchamiać je z wiersza poleceń
+ za pomocą skryptu <command>startx</command> lub demonów
+ <productname>GDM</productname>/<productname>KDM</productname>. Zagadnienia
+ te szczegółowo omówiliśmy w <xref linkend="x_start" />.
</para>
</section>
</section>
More information about the pld-cvs-commit
mailing list